We krijgen een andere bus mee als voorheen. Net zo oud, dus zeg maar het zusje. Reden is dat onze vertrouwde bus inmiddels van een cruise control voorzien is en die mee gaat met iemand die deze meer nodig heeft dan wij. Het zusje heeft echter niet de noodzakelijke trekhaak. Dat zou geen probleem zijn. Toch gisterenavond mijn garage nog maar even herinnert aan de noodzaak van die trekhaak. Vandaag werd bevestigd dat men dat niet vergeten was. Dat zal dus wel goed komen.

Willem is inmiddels ook nerveus aan het worden. Eerst al een telefoontje of we niet teveel bonen meenemen. In dat gesprek noemt hij nog lagere aantallen dan in de inkoopprijs staan. Dus even checken of hij precies weet hoeveel blikken we nodig hebben. Het gaat tenslotte om 6 volwassen kerels die er verder geen piepers bij eten. Via Rene had hij later al gevraagd of we niet teveel brood meenemen. Nu hebben we nog nooit brood over gehad. Ja, alleen Willem zelf! Die vond op de terugweg nog wel eens een zakje met belegde bolletjes of krentenbolletjes die hij voor de heenweg had meegenomen! Hij weet dat die inmiddels 2 weken oud zijn en het haar op het beleg staat, maar toch biedt hij ze dan joviaal aan zijn reisgenoten aan, alsof hij ze gisteren net gesmeerd had! GROENE BOLLEJES! LEKKER ZEG OUWE STRUIKROVER! Ik vermoed overigens dat hij nog wel belt over het aantal bananen dat hij moet inkopen.

Nu ik toch bezig ben. George vraagt nooit of er genoeg te snoepen mee gaat, laat staan dat hij vraagt of we niet teveel meenemen. Wel is hij er altijd als de kippen bij als er een zak minimarsjes uit Willem zijn magische tas komt. Nu heeft George zelf altijd een paar van die heel zware tasjes bij zich. Zeker weten we dat daarin minimaal zijn pakken brood (geen pakjes!) zitten en een paar flesjes van die mierzoete limonade die je door de hele bus ruikt als hij er wat van drinkt (HET BLIJFT EEN LABORANT: DUS HET MOET CHEMISCH ZIJN! ). Dat verklaard echter de omvang en het gewicht van die tasjes niet en ook niet dat zijn kaken de hele weg een malende beweging maken (zelfs als hij niet praat!). Als daar niets tussen zou zitten is zijn gebit versleten als we weer thuis zijn! De hele weg zit een hand van hem in een van die tasjes; alsof hij die warm moet houden. HEEL VERDACHT! De tasjes worden bewaakt alsof George een broedse kip is; niemand komt erbij! Vroeger dachten we dat hij daarin zijn trouwring, wat gebruikte luiers van zijn kleinkinderen en huwelijksfotoboek mee nam. Na onze observaties van de afgelopen jaren denken we tegenwoordig echter dat het iets voedzaams (en vooral zoets) moet zijn. Misschien moeten we hem toch een keer overvallen om daar achter te komen!

Op het laatste moment toch nog een hengel voor de zeeforel gekocht. Via internet met het risico dat die niet op tijd geleverd zou worden. Vanmiddag meldde Rene gelukkig dat de hengels bij hem thuis was afgeleverd. Omdat Fjearemark vorige week jarig was heeft hij zichzelf ook nog getrakteerd op de aankoop van een actioncam. Die koop je natuurlijk niet bij de Action, maar hij een webshop die zo nu en dan heel scherpe aanbiedingen heeft. In dit geval dus een actioncam van 140 euries voor 40 euries. Wel in een afschuwelijke tribal kleur, maar de prijs maakt dat hoop ik goed. Ook die moet in de marge nog binnenkomen. Gelukkig vanavond bericht gehad dat hij inmiddels verzonden is. Als alles goed gaat heb ik die vrijdag dus binnen en kunnen jullie mogelijk vermaakt worden met bewegende beelden van onze reis.