We zijn onderweg!

Gisteren met prachtig weer naar Fredrikshaven (noord Denemarken) gereden. Goede overtocht gehad. Vanochtend onder een stralende zon in Oslo aangekomen. Om 08:20 waren we ontscheept en door de douane.

Hier zit nog geen blaadje aan de bomen en naar mate we verder het land in komen neemt al snel de hoeveelheid sneeuw die er ligt toe. De winter is hier nog niet lang geleden vertrokken.

We rijden langs de rivier de Glomna naar het noorden. Op de rivier de begint het ijs net te kruien. Hier en daar ontstaan daardoor grote ijsdammen in de rivier die zorgen voor overstromingen. Op een plek zagen we (vakantie)huizen in het water drijven. We hadden al gehoord dat er afgelopen winter bijna 2 maal zoveel sneeuw gevallen was dan normaal. We zijn nog niet eerder hier geweest met zoveel sneeuw en ijs.

Het vertrek komt dichterbij

We krijgen een andere bus mee als voorheen. Net zo oud, dus zeg maar het zusje. Reden is dat onze vertrouwde bus inmiddels van een cruise control voorzien is en die mee gaat met iemand die deze meer nodig heeft dan wij. Het zusje heeft echter niet de noodzakelijke trekhaak. Dat zou geen probleem zijn. Toch gisterenavond mijn garage nog maar even herinnert aan de noodzaak van die trekhaak. Vandaag werd bevestigd dat men dat niet vergeten was. Dat zal dus wel goed komen.

Willem is inmiddels ook nerveus aan het worden. Eerst al een telefoontje of we niet teveel bonen meenemen. In dat gesprek noemt hij nog lagere aantallen dan in de inkoopprijs staan. Dus even checken of hij precies weet hoeveel blikken we nodig hebben. Het gaat tenslotte om 6 volwassen kerels die er verder geen piepers bij eten. Via Rene had hij later al gevraagd of we niet teveel brood meenemen. Nu hebben we nog nooit brood over gehad. Ja, alleen Willem zelf! Die vond op de terugweg nog wel eens een zakje met belegde bolletjes of krentenbolletjes die hij voor de heenweg had meegenomen! Hij weet dat die inmiddels 2 weken oud zijn en het haar op het beleg staat, maar toch biedt hij ze dan joviaal aan zijn reisgenoten aan, alsof hij ze gisteren net gesmeerd had! GROENE BOLLEJES! LEKKER ZEG OUWE STRUIKROVER! Ik vermoed overigens dat hij nog wel belt over het aantal bananen dat hij moet inkopen.

Nu ik toch bezig ben. George vraagt nooit of er genoeg te snoepen mee gaat, laat staan dat hij vraagt of we niet teveel meenemen. Wel is hij er altijd als de kippen bij als er een zak minimarsjes uit Willem zijn magische tas komt. Nu heeft George zelf altijd een paar van die heel zware tasjes bij zich. Zeker weten we dat daarin minimaal zijn pakken brood (geen pakjes!) zitten en een paar flesjes van die mierzoete limonade die je door de hele bus ruikt als hij er wat van drinkt (HET BLIJFT EEN LABORANT: DUS HET MOET CHEMISCH ZIJN! ). Dat verklaard echter de omvang en het gewicht van die tasjes niet en ook niet dat zijn kaken de hele weg een malende beweging maken (zelfs als hij niet praat!). Als daar niets tussen zou zitten is zijn gebit versleten als we weer thuis zijn! De hele weg zit een hand van hem in een van die tasjes; alsof hij die warm moet houden. HEEL VERDACHT! De tasjes worden bewaakt alsof George een broedse kip is; niemand komt erbij! Vroeger dachten we dat hij daarin zijn trouwring, wat gebruikte luiers van zijn kleinkinderen en huwelijksfotoboek mee nam. Na onze observaties van de afgelopen jaren denken we tegenwoordig echter dat het iets voedzaams (en vooral zoets) moet zijn. Misschien moeten we hem toch een keer overvallen om daar achter te komen!

Op het laatste moment toch nog een hengel voor de zeeforel gekocht. Via internet met het risico dat die niet op tijd geleverd zou worden. Vanmiddag meldde Rene gelukkig dat de hengels bij hem thuis was afgeleverd. Omdat Fjearemark vorige week jarig was heeft hij zichzelf ook nog getrakteerd op de aankoop van een actioncam. Die koop je natuurlijk niet bij de Action, maar hij een webshop die zo nu en dan heel scherpe aanbiedingen heeft. In dit geval dus een actioncam van 140 euries voor 40 euries. Wel in een afschuwelijke tribal kleur, maar de prijs maakt dat hoop ik goed. Ook die moet in de marge nog binnenkomen. Gelukkig vanavond bericht gehad dat hij inmiddels verzonden is. Als alles goed gaat heb ik die vrijdag dus binnen en kunnen jullie mogelijk vermaakt worden met bewegende beelden van onze reis.

Verdere voorbereidingen

Bijna vergeten: in de aanloop ook nog maar eens geprobeerd om rullepølse te maken. Dat is een Deense gekruide buikspekrollade, waar je plakjes af snijdt voor op brood. Het ding wordt traditioneel als een vierkant blok geperst.

De dochter van Karl Oddvar heeft een hele menagerie aan dieren. Ze heeft ook een broedmachine. We hebben daarom bedacht haar te verrassen met broedeieren van een paar bijzondere kippenrassen. We nemen dus wyandotte (zilver zwart gezoomde krielen)  eieren en eieren van Lakenvelderkrielen mee.  De mannen bedachten dat we dank ook gelijk maar een zak opfokmeel en gemengd graan moesten meenemen als kadootje. Natuurlijk wordt Karl Oddvar oook niet vergeten en nemen we voor hem een aantal flessen cognac mee van de ruimte die we in ons alcohol quotum over hadden.

Heel langzaam kom ik er nu aan toe om de spullen klaar te zetten. Vanmiddag de elektronica is opgezocht en getest. De kapotte accu van de handheld GPS-kaartplotter is vervangen door neef Hans, die er nog een paar had staan die nog goed genoeg waren voor dit doel.  De hengels zijn inmiddels ingepakt. Nu nog bedenken wat er aan kunstaas/haken/lijnen/e.d. mee moet en dan alles compact inpakken in de kisten en tassen. Nog een druk weekje voor de boeg op het werk, en dan is het zover.

We rijden met een huurbus en je wil niet dat de facturen voor de tol bij de verhuurder komen omdat je die niet met extra werk wilt opzadelen. Voorheen kon je makkelijk een account aanmaken waar je 300 NOK in stortte en waar je je kenteken aan koppelde. De tol werd dan eenvoudig daarvan betaald. Als het geld op was werd er automatisch opnieuw 300 NOK naar die account overgemaakt. Dat was eenvoudig en werkte prima, maar de Noren hebben het “verbetert”.  Nu moet je dus een contract sluiten met een tol-exploitant.  Als je dat doet krijg je een korting van 10 - 20%. Omdat Fjæremark dit jaar nog weer naar Noorwegen gaat heeft hij ook maar een zogenaamde tag besteld, Dat is zo’n transponder die die achter je raam zit en je auto direct aan je account koppelt. Hoeft er niemand meer de foto’s na te lopen. Als je dat doet krijg je ook gelijk tussen de 10 en 20% korting. Was wel een heel gezeur om te regelen omdat alles systemen in een overgang zaten. Zelf een account aanmaken lukte bijvoorbeeld niet omdat het systeem geen Nederlandse postcodes accepteerde. Het begrip borg is de Noren ook nog niet helemaal helder. Voor die tag zou je 200 NOK aan borg moeten betalen. Fjæremark kreeg hem thuisgestuurd zonder factuur voor de borg. Dus na verloop van tijd maar eens geïnformeerd hoe dit werkt. Het antwoordt is dat je die borg pas gefactureerd krijgt als je een paar keer door een tolpoort gereden bent??? Ben nieuwe of het allemaal werkt.

Voorbereidingen in volle gang.

Over 2 weken is het zo ver. Dan wordt zaterdag de bus en de aanhanger opgehaald en daarna de spullen van de mannen uit het westelijk weidegebied. Zondag komen daar de andere spullen bij en maandagmorgen de 23e april om 05:00 uur vertrekken we dan via Duitsland richting Fredrikshaven, waar we maandagavond de boot naar Oslo gereserveerd hebben.

De afgelopen weken is het druk geweest. Tussen alle werkzaamheden door moest er ook nog van alles voorbereid worden voor de reis. Vooral koken; zodat we daar op locatie niet teveel werk aan hebben. Je moet maar zo denken: al vangen we niets, er moet kwalitatief toch goed gegeten worden.

Rien had kennis aan een eenden slachter en kwam met eendenbouten aan die heeft Fjæremark gekonfijt. Nieuwe kooktechniek voor Fjæremark en het menu moest om. Konfijten doe je het vlees door het geheel onder het eendenvet op een temperatuur van rond de 90 graden enige uren te laten garen.

Het vet kun je overigens prima gebruiken bij bakken en braden. Bijvoorbeeld van Pommes de terre Sarladaises. Misschien gaat Willem onder invloed van Rien ons wel verrassen! We nemen in elk geval een bakje van dat vet mee.

Het menu is dus weer eens aangepast. Want, waar gaan gekonfijte eendenpoten beter in dan in een traditionele Cassoulet de Toulouse. Nu wil het dat er nog meer proteïnes in Cassoulet moeten. Zo kun je absoluut niet zonder Saussion de Toulouse, maar die zijn in NL niet te koop. Dus zelf worst maken. Weer een nieuwe techniek. De gehaktmolen was verdwenen en dus kon Fjæremark die niet gebruiken om de wordt te stoppen. Internet biedt uitkomst en dus snel een soort van worstkitspuit in Amerika besteld via Alieexpress. Kosten 4,64 euro (incl. Verzendkosten; hoe krijgen ze het voor elkaar?) grappig is dat het ding 14 dagen later binnen kwam met een kaartje erin met daarop een  waarschuwing van de fabrikant. De fabrikant melde dat Alieexpress slechte kopieën verkocht die toxische stoffen zouden bevatten.  Intussen was de gehaktmolen toch boven water gekomen en had Wiegert er ook nog een aangeschaft met een worsthoorn er op. De worstjes zijn uiteindelijk met de worstspuit gemaakt een smaakte prima!

Naast eendenbouten gaat er in Cassoulet: wat mager gebakken buikspek, schijven kookworst en gebakken lamsvlees. Uiteindelijk bevat onze Cassoulet slechts 1 onderdeel niet. Namelijk een stuk zwoerd; niet aan te komen want de slagers krijgen hun vlees bijna verkoop klaar aangeleverd tegenwoordig en dan zit er geen zwoerd meer aan.

Overigens hoort een echte Cassoulet te worden gemaakt met echte Franse bonen van de soort Tarbais; en weer bracht internet uitkomst (www.hippeboon.nl). Die zitten er dus nu ook in.

Goed; alle maaltijden zijn voorbereid. Dus dat is achter de rug.  Als we weg zijn is er tenminste weer ruimte in de vriezer (moet ook wel want er komt vis mee terug gna gna gna!).  Van Karl Oddvar hebben we bericht dat hij geregeld heeft dat we onder de nieuwe quoteringsregels in Noorwegen toch elk maximaal 20 kg zeevis mogen meenemen (zou anders maar 10 kg zijn).  Omdat dit aanvankelijk geenszins mogelijk leek hebben we ons voorbereid om ook op zeeforel te gaan vissen. Die van immers buiten het quotum. Nu hebben we gelukkig toch weer alle keuze. Maar een poosje op zeeforel zullen we toch zeker gaan doen. We hebben ons er immers niet voor niets op voorbereid.

Zeepier op Leka in 2018

Hallo en welkom op mijn reislog!

Ook in 2018 gaat Fjæremark weer naar het mooie eiland Leka in Noorwegen om te vissen. In de groep gaat naast de oude bekenden (Willem, Rene, George en Wiegert), nu ook Rien mee om eens te controleren of er wel iets waar is van al die verhalen in de blogs van de afgelopen jaren.

Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Fjæremark